A RUTA DA TETA

Imoslle dar este alcume á ruta realizada este pasado Domingo , en primeiro lugar pola ascensión que fixemos cara a aldeayu de Busto de Frades , e como de todos é sabido , ó busto , coloquialmente se lle denomina “ TETA” , e en segundo lugar porque a maioría chegamos arriba “MAMADOS” .
Iniciamos a etapa como rematamos a do pasado Domingo , pero en sentido contrario , e así partimos de Negreira para logo de pasar por Pontevedra , achegamonos a Maio Grande onde recollemos a outro dos nosos efectivos , sumando así nove ousados aventureiros , que se dirixiron ata a presa de Barrie da Maza . Ata aqui todo discurria polos cauces normais , pero esperaban 3,5 Kms. de dura ascensión , eso si por asfalto , que fixeron que algúns pagasen os excesos , e é que era moita caña para tanta cañita do dia anterior .
Xa no alto deixaríamos o asfalto , e logo de reagruparnos continuamos ascendendo outro kilómetro máis , pasamos por unha expectacular montaña rusa , cun descenso vertixinoso que da paso a unha subida das de case pé a terra . Tomamos unha pista ancha e con bo firme que daria a alternativa ó tramo máis técnico da xornada , moita pedra , un descenso de vértigo , e unhas vistas de luxo , ó rematalo descenso xiramos dirección norte cara Vilariño onde nos reagrupamos de novo e reparamos a primeira incidencia do dia , un pinchazo . Aproximamonos logo á zona onde se iniciara o ascenso a Busto de Frades , no lugar de A Graña , e a algún gracioso ocurriuselle a idea de tentalo de novo , pero imperou a cordura no seo do grupo e xunto con que as condicións metereolóxicas comenzaban a empeorar , continuamos en dirección a Amañecida .
Xa estaba a rematar a xornada , cando nos derradeiros coletazos da etapa , xurde un novo contratempo en forma de ruptura mecánica , un incidente que fixo inxeniar un novo sistema de remolcado de vehículos , que non creo se chegue a homologar nunca , pero que foi efectivo deixando así a bo recaudo a un dos nosos aventureiros na casa dos seus pais , ¿onde mellor podia quedar , verdade? .
Logo de deixalo noso compañeiro as ansias de chegar para ir tomalos callos do Suarez , fixo que o pelotón se emplease a fondo no descenso ata Negreira , que se fixo a un ritmo digno dun bo chuletón .